براساس پژوهشی جدید، ادامه انتشار گازهای گلخانه‌ای در جو زمین ممکن است باعث افزایش ماندگاری زباله‌های فضایی در مدار پایینی زمین شود. این موضوع می‌تواند چالش‌های جدی برای فعالیت‌های فضایی آینده ایجاد کند.
به گزارش ساینس الرت، مدل‌سازی‌های پژوهشگران نشان می‌دهد انتشار بیش‌ازحد دی‌اکسیدکربن، تعداد ماهواره‌هایی را که به‌طور طبیعی از مدار خارج می‌شوند، به‌طور چشمگیری کاهش می‌دهد. این امر منجر به تجمع بیشتر زباله‌های فضایی در مدار پایینی زمین می‌شود و فضای کمتری برای پرتاب ماهواره‌های جدید باقی می‌گذارد.
تأثیر انتشار گازهای گلخانه‌ای بر مدار پایینی زمین
در صورت ادامه روند فعلی انتشار گازهای گلخانه‌ای، پیش‌بینی می‌شود که تا سال ۲۱۰۰ میلادی، تعداد ماهواره‌هایی که می‌توانند به‌طور ایمن در مدار پایینی زمین فعالیت کنند، کاهش چشمگیری یابد. این موضوع می‌تواند فعالیت‌های فضایی انسان‌ها را به‌دلیل ترس از ایجاد سندرم کسلر به‌شدت محدود کند.
سندرم کسلر، که به‌عنوان اثر کسلر یا آبشار برخورد نیز شناخته می‌شود، وضعیتی است که در آن چگالی اشیا در مدار پایینی زمین به‌حدی افزایش می‌یابد که برخورد بین آن‌ها باعث ایجاد زباله‌های فضایی بیشتر می‌شود. این فرایند می‌تواند به‌صورت واکنش زنجیره‌ای ادامه یابد و درنهایت فعالیت‌های فضایی و استفاده از ماهواره‌ها را برای چندین نسل غیرممکن کند.
پژوهش جدید و یافته‌های کلیدی
گروه پژوهشی به سرپرستی «ویلیام پارکر»، مهندس هوانوردی مؤسسه فناوری ماساچوست (MIT)، به بررسی تأثیر تغییرات اقلیمی و تجمع زباله‌های فضایی پرداخته است. این پژوهش نشان می‌دهد که تغییرات اقلیمی و تجمع زباله‌های مداری دو چالش جهانی هستند که نیازمند اقدامات هماهنگ و یکپارچه‌اند.
فضا با وجود وسعت بسیار زیاد، تنها بخش محدودی از آن در اطراف زمین (بین ارتفاع ۲۰۰ تا ۱۰۰۰ کیلومتری) برای فعالیت‌های ماهواره‌ای قابل استفاده است. ظرفیت این مدار تحت تأثیر عوامل مختلفی ازجمله تغییرات جوی قرار دارد. برای مثال، در دوره‌های حداکثر فعالیت خورشیدی، جو زمین متورم می‌شود و نیروی کششی بیشتری به ماهواره‌ها وارد می‌کند، که این امر ماندن ماهواره‌ها در مدار را دشوارتر می‌سازد.
تأثیر گازهای گلخانه‌ای بر ترموسفر
پژوهشگران با استفاده از مدل‌سازی‌های جوی دریافتند که افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای باعث کاهش چگالی لایه ترموسفر (لایه‌ای از جو که از ارتفاع ۸۵ کیلومتری شروع می‌شود و تا حدود ۶۰۰ کیلومتری ادامه دارد) می‌شود. این کاهش چگالی، نیروی کششی واردشده به ماهواره‌ها را نیز کاهش می‌دهد. به عبارت ساده، اثر ترمزمانند جو بر اجسام درحال حرکت در مدار کم‌تر می‌شود.
این کاهش نیروی کششی باعث می‌شود ماهواره‌های از کار افتاده مدت زمان بیشتری در مدار باقی بمانند و خطر برخورد با سایر اجسام را افزایش دهند. معمولاً مهندسان برای پایان عمر مفید ماهواره‌ها، برنامه‌ریزی می‌کنند تا آن‌ها را به جو زمین بازگردانند، جایی که ماهواره‌ها می‌سوزند و از بین می‌روند. اما با کاهش نیروی کششی، این فرایند زمان‌برتر شده و ماهواره‌ها مدت طولانی‌تری در مدار باقی می‌مانند.
یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که تغییرات اقلیمی نه‌تنها بر زندگی روی زمین تأثیر می‌گذارد، بلکه می‌تواند فعالیت‌های فضایی انسان‌ها را نیز با چالش‌های جدی مواجه کند. افزایش ماندگاری زباله‌های فضایی در مدار پایینی زمین به دلیل کاهش چگالی ترموسفر، خطر برخوردهای فضایی و ایجاد سندرم کسلر را افزایش می‌دهد. این موضوع نیازمند اقدامات فوری و هماهنگ بین‌المللی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و مدیریت زباله‌های فضایی است.
About The Author
More Stories
نیروگاه تابان انرژی پاسارگاد به‌عنوان برترین نیروگاه خورشیدی کشور از نظر بهره‌وری شناخته شد
سرمایه‌گذاری شرکت چینی برای تولید ۳۰۰ مگاوات برق خورشیدی در بوشهر
برنامه‌ریزی هلدینگ خلیج‌فارس برای تولید ۵ هزار مگاوات انرژی خورشیدی