توسط : در آستانه برگزاری اجلاس جهانی اقلیم در برزیل، اختلاف‌نظر میان کشورهای عضو اتحادیه اروپا بر سر هدف جدید کاهش ۹۰ درصدی انتشار گازهای گلخانه‌ای تا سال ۲۰۴۰ شدت گرفته است؛ اختلافی که می‌تواند انسجام اقلیمی اروپا را در حساس‌ترین مقطع تضعیف کند.
وزرای محیط‌زیست اتحادیه اروپا قرار است در بروکسل گردهم آیند تا درباره مسیر آینده کاهش انتشار تصمیم‌گیری کنند، اما منابع دیپلماتیک می‌گویند شکاف میان کشورها آن‌قدر عمیق است که احتمال دستیابی به اجماع در نشست پیشرو اندک خواهد بود.
کمیسیون اروپا پیش‌تر پیشنهاد کرده بود که سطح انتشار گازهای گلخانه‌ای در اتحادیه تا سال ۲۰۴۰ نسبت به سال ۱۹۹۰ دست‌کم ۹۰ درصد کاهش یابد؛ هدفی که به‌عنوان گام میانی برای تحقق «خالص صفر انتشار» تا سال ۲۰۵۰ در نظر گرفته شده است. بااین‌حال، نحوه تقسیم بار کاهش انتشار میان کشورها و استفاده از اعتبارات کربن بین‌المللی به محور اصلی اختلاف تبدیل شده است.
درحالی‌که فرانسه و آلمان از مدافعان اصلی هدف ۹۰ درصدی هستند، کشورهای ایتالیا، لهستان و مجارستان آن را غیرواقع‌بینانه و ناعادلانه می‌دانند. ورشو خواستار تعیین تعهدات متناسب با ظرفیت اقتصادی هر کشور است و رم هشدار داده اجرای سریع این هدف می‌تواند به صنایع انرژی‌بر و اشتغال در جنوب اروپا آسیب بزند.
پاریس همچنین خواستار گنجاندن «ترمز اضطراری» در قانون جدید شده است تا در صورت شکست جذب طبیعی کربن از جنگل‌ها و خاک، امکان بازنگری در هدف فراهم باشد. در مقابل، کشورهای شمالی نظیر دانمارک و هلند با استفاده از اعتبارات کربن خارجی مخالفت کرده و بر کاهش واقعی و داخلی انتشار تأکید دارند.
در این میان، گروه‌های محیط‌زیستی اروپا از مواضع محتاطانه برخی دولت‌ها انتقاد کرده‌اند. شبکه محیط‌زیستی اروپا در بیانیه‌ای هشدار داده است: «هرگونه عقب‌نشینی از هدف ۲۰۴۰، جایگاه پیشرو اروپا در مبارزه با بحران اقلیمی را تهدید می‌کند.»
تحلیلگران معتقدند بن‌بست کنونی صرفاً اختلافی فنی بر سر درصد کاهش انتشار نیست، بلکه بازتابی از شکاف ساختاری میان کشورهای شمال و جنوب اروپا درباره هزینه‌های انتقال انرژی و مدل‌های توسعه اقتصادی است. آنان هشدار می‌دهند که عدم توافق در این مرحله، می‌تواند پیامدهایی فراتر از مرزهای اروپا داشته و بر روند جهانی مذاکرات اقلیمی در اجلاس «بلِم» تأثیر بگذارد.
اتحادیه اروپا پیش‌تر در چارچوب «توافق سبز اروپا» تعهد داده است که تا سال ۲۰۳۰ میزان انتشار خود را ۵۵ درصد کاهش دهد. با این حال، بحران انرژی پس از جنگ اوکراین، افزایش هزینه‌های صنعتی و اختلاف دیدگاه‌ها درباره آینده انرژی هسته‌ای و تجدیدپذیر، مسیر تحقق این اهداف را دشوارتر کرده است.
کشورها در تحقق وعده‌های اقلیمی ناکام مانده‌اند؛ افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای و گرمایش زمین
